Na haar doortocht twee jaar geleden in Puurs was Ruthie Foster, de act, waar we bij Blues Peer 2018 het meest naar uitkeken!  Ze groeide op in het kleine stadje Gause (Texas), maar ontgroeide dit dorpje al snel vanwege haar vocale capaciteiten. De kerkdiensten in het dorp en de muziek van powervrouwen Mavis Staples en Aretha Franklin legden de basis voor Foster’s muzikale stijl. Ze heeft een eigen sound die moeilijk toegeschreven kan worden aan één enkel genre.

Foster heeft altijd haar eigen pad bewandeld. Tijdens haar tijd bij de Navy ontdekte ze haar voorliefde voor optredens. Na haar ‘service to the country’ vertrok ze dus ook naar New York om te kijken of het artiestenbestaan iets voor haar was. Al snel kreeg ze een aanbod van een major platenlabel als gedroomd popidool. Eigenwijs als ze is sloeg ze die deal af om terug te keren naar haar roots. Terug in Texas vestigde Foster zichzelf al snel als een up-and-coming singer-songwriter.  Ze tekende bij het kleinere Blue Corn Music en vond daar de support die de afgelopen 20 jaar haar dromen heeft doen uitkomen.

In de dichtbevolkte muziek gemeenschap van Austin (Texas) is het moeilijk om weg te komen met het ophouden van een imago. Simpelweg: je hebt het of je hebt het niet. Als je het wel hebt, dan zal je snel op handen gedragen worden. Op een dag zing je zomaar een duet met Bonnie Raitt, sta je met de Allman Brothers op het podium van New York’s Beacon Theater, en wissel je nummers af met Susan Tedeschi. Het kan ook zijn dat je dan een nominatie in de wacht sleept voor de Grammy voor het beste blues album. Drie keer op rij! En deze nominaties zijn dan slechts een toevoeging op je zeven Blues Music Awards, drie Austin Music Awards, de Grand Prix du Disque Award van de Franse Académie Charles-Cros en de Living Blues Critics’ Award voor de beste vrouwelijke artiest van het jaar.

Foster heeft er een droevige tijd op zitten, met een echtscheiding en een gevecht om het hoederecht voor een dochter als voornaamste oorzaken.  Deze droevige periode hoor je in haar laatste album "Joy Comes Back" dat vorig jaar verscheen, een album vol met songs over liefde en verlies. Haar kracht om nummers geschreven door artiesten als John Hurt, Grace Pettis, Chris Stapleton en Black Sabbath om te toveren tot haar eigen songs weerspiegelt een kracht die kenmerkend is voor Ruthie. Maar, sterk als ze is, is ze er bovenop gekomen en worden haar concerten weer de hallelujah-momenten, zoals we hiervan konden genieten op zondag, en tevens het onverzadigde publiek haar terugriep voor een toegift. Rootstime was dan ook blij om de Texaanse blueszangeres even voor de camera te halen.

Foto © Manon Houtackers